ANNE HAKKI ÖDENMEZ (bir kizin gec anlayisi)BİR KIZIN HİKAYESİİ
iste bende geldim su yalan dünyaya anne.gözümü actigimda ilk seni gördüm ilk senin kokunu hissettim ve ilk senin kollarinda kimsede bulamadigim huzuru buldum anne.o sicacik gülüsünü benden hic esirgemedin.yürümeyi,gülmeyi hatta konusmayi sen bana ögrettin.hatirlarmisin ilk "anne" diyisimde sevincinden gözlerinden yaslarin aktigini?ben daha cok iyi hatirliyorum,biliyorum ozamanlari daha cocuktum ama yinede annem oldugun icin o gözlerindeki mutlulugu asla unutamam.agladigimda sen benim yanimdaydin,geceleri ise hic uyumaz basimda bekler sacimi oksardin anne.okula sirf yalniz gitmeyim diye sen benim ellerimden tutar okula götürüdün sonra yanagima sicacik bir öpücük kondururdun.ben gelene kadar pencerenin önünden ise hic ayrilmazdin.yavas yavas büyümege basladigimda daha cok endise ederdin.bana kizdiysan bile oda sirf beni sevdigindendi iste ben onu anlamadim anne.benim iyiligimi istedigini ise gec anladim.suan yanimda olsan,esgisi gibi oksasan bagirip cagirsan ben yine mutlu olurum anne. bana haytin iyiligini ögrettin,kötülügünü ise sen gittikten sonra fark ettim.biliyormusun benden cok uzaktasin yanimda olmasan bile inan senin yüregini o anne sicakligini halen hissediyorum.kokun ise burnumda tütüyor.yolda yürürken nezaman anne cocuk görürsem,kor ates gibi yanar su yarali yüregim ve aklima sen gelirsin,hani ben düstügümde hemen beni kollarina alir bagrina basardin ya?sonra basimi oksarken orada senin sicakligini hissederdim.simdi ise düstügümde ne beni kolllarina alan var nede beni bagrina basip sacimi oksayan anne.su yalan dünyada beni yalniz biraktin ben simdi ne yaparim annem?kimin yaninda huzur nese bulurum?senin yerin asla dolmazki.hergece allaha dua ediyorum,rüyama gir diye.sen yukarda mutlusn ya ben burda?senin hasretinle bogusuyoruzm,hasretin yakiyor su canimi anne,biliyorum beni herzaman yukardan korudugunu ama yinede,seni öyle özlüyorumki icin icin agliyorum.senden son istegim ise,bana hakkini helal et ve inan anne sunu gecte olsa anladimki hakkin asla ama asla ödenmez..
ANNEM
-Anneme-
“sular yurduydu annem
toprak
rüzgarlar
kara bulutlar haritasında bir nurdu annem...”
yaz sıcağı
yaz kucağı
tıfık
köz
tandır ...
ömrün yanmış
ömrün tükenmiş
ömürsüz
gün görmemiş günsüz annem..
akşam
ahırda
gündüz
yalın ayak
elde çapa tarlada
gül yüzüyle
şefkatle filiz verir yaşama
yaşam dalların kırar
dikenler içinde dul kalır
annem
ciğeri yanmış
ciğeri beş para etmezlerin dünyasında
kendine deprem
kendine göçük
kendine ağıt
kendine dert biçer
dert içer annem..
köstebek yuvası
tabanı toprak
tavanı çürük kereste
kapısız
penceresiz
haneler ortasında hanesi çaresiz
kerpiçten duvarlar
kerpiçten duygular
kerpiçten umutlar
kerpiçten ağır günler
ne acılarla doğurmuş
emzirmiş
büyütmüş
yaşam bir canavar tekne
yalnız kendini yoğurmuş.
el açık alın açık
çıplakları giydirmiş çıplakken
açları doyurmuş açken
on çocuk içinde
kimsesiz bir çocuk
yalnız kendini kendiyle büyütmüş
yalnız kendi omuzlarında
koca bir yükmüş annem.
teriyle
canıyla
kanıyla
pırıl pırıl örtülerle örtülmüş
tertemiz duygularla yüzlenmiş
bembeyaz mutluluklara adanmış
çocukluğumun kaldırılıp saklandığı
yüklükmüş annem..
“sular yurdunda annem
toprak
rüzgârlar
çocukluğumun hudutlarında
cennete bir tel örgü
Aannem...”
ANNEM
-Anneme-
“sular yurduydu annem
toprak
rüzgarlar
kara bulutlar haritasında bir nurdu annem...”
yaz sıcağı
yaz kucağı
tıfık
köz
tandır ...
ömrün yanmış
ömrün tükenmiş
ömürsüz
gün görmemiş günsüz annem..
akşam
ahırda
gündüz
yalın ayak
elde çapa tarlada
gül yüzüyle
şefkatle filiz verir yaşama
yaşam dalların kırar
dikenler içinde dul kalır
annem
ciğeri yanmış
ciğeri beş para etmezlerin dünyasında
kendine deprem
kendine göçük
kendine ağıt
kendine dert biçer
dert içer annem..
köstebek yuvası
tabanı toprak
tavanı çürük kereste
kapısız
penceresiz
haneler ortasında hanesi çaresiz
kerpiçten duvarlar
kerpiçten duygular
kerpiçten umutlar
kerpiçten ağır günler
ne acılarla doğurmuş
emzirmiş
büyütmüş
yaşam bir canavar tekne
yalnız kendini yoğurmuş.
el açık alın açık
çıplakları giydirmiş çıplakken
açları doyurmuş açken
on çocuk içinde
kimsesiz bir çocuk
yalnız kendini kendiyle büyütmüş
yalnız kendi omuzlarında
koca bir yükmüş annem.
teriyle
canıyla
kanıyla
pırıl pırıl örtülerle örtülmüş
tertemiz duygularla yüzlenmiş
bembeyaz mutluluklara adanmış
çocukluğumun kaldırılıp saklandığı
yüklükmüş annem..
“sular yurdunda annem
toprak
rüzgârlar
çocukluğumun hudutlarında
cennete bir tel örgü
Annem...”
____ ______________ |
